Πολιτικός λόγος , αξιοπιστία
και εκπαιδευτική πολιτική
Στα συνδικαλιστικά συνέδρια των
εκπαιδευτικών οργανώσεων από την μεταπολεμική εποχή και ιδιαίτερα από την
μεταπολίτευση και μετά κυριαρχούσε έντονα ο πολιτικός χαρακτήρας. Είναι
αξιοσημείωτο το γεγονός ότι αρκετές φορές συμμετείχαν και έλαβαν το λόγο στις
θεσμικές αυτές διαδικασίες πολιτικά πρόσωπα που διατέλεσαν πρωθυπουργοί (Κ.
Σημίτης, Γ. Παπανδρέου, Κ. Καραμανλής) και υπουργοί παιδείας (Γ. Σουφλιάς, Π.
Ευθυμίου,) κ.λ.π.
Είναι αλήθεια ότι ο θεσμός των γενικών συνελεύσεων αποτελούσε στην
πραγματικότητα θεσμικό βήμα έκφρασης πολιτικού προβληματισμού και εξαγγελιών
μέτρων για θέματα εκπαιδευτικής πολιτικής.
Είναι όμως εξίσου αλήθεια ότι αν
ανατρέξει κανείς και μελετήσει τα πρακτικά συνδικαλιστικών συνεδρίων, εύλογα
μπορεί να βγάλει το συμπέρασμα ότι πολλές από τις απόψεις –θέσεις και κυρίως
δηλώσεις που εκφέρονται από κυβερνητικά στελέχη ταιριάζουν απόλυτα με τις
αντίστοιχες ανακοινώσεις που κάθε χρόνο έχουν εκφωνηθεί στα εγκαίνια της
Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης. Με άλλα λόγια πλήρη αναντιστοιχία
πολιτικού λόγου και πράξης.
H παραπάνω εκτίμηση επιβεβαιώνεται και τα όσα
χαρακτηριστικά έχουν αναφερθεί από εκπρόσωπο πολιτικού κόμματος και στη
συνέχεια υπουργό παιδείας που θα δηλώσει στην 77ηγενική συνέλευση
της ΔΟΕ: “Θέλουμε δάσκαλο αξιοπρεπή και ανεξάρτητο και αυτό σημαίνει επένδυση
στον δάσκαλο, επένδυση στην εκπαίδευσή του, στη μόρφωσή του, στην υποστήριξή
του. Θέλουμε δάσκαλο με γενναία αναβάθμιση των παροχών του.” Ενώ η ίδια για τη
χρηματοδότηση της εκπαίδευσης θα επισημάνει στην 78η Γ.
Σ.: “ Θα κόψουμε από παντού, θα αλλάξουμε τον προϋπολογισμό αλλά
ένας και μοναδικός είναι ο στόχος που αφορά τη χρηματοδότηση 5% στο τέλος της
τετραετίας.”
Τα όσα επακολούθησαν στην περίοδο της θητείας της δεν
επιβεβαίωσαν στην πράξη την παραπάνω βούληση των λόγων της ανεξάρτητα από
τη θύελλα και τις αιφνιδιαστικές επώδυνες καταστάσεις που προκάλεσε η πολιτική
του μνημονίου στη συνέχεια. Το ίδιο κανείς θα μπορούσε να υποστηρίξει και για
έναν άλλο εκπρόσωπο πολιτικού κόμματος και στη συνέχεια υφυπουργό παιδείας, ο
οποίος θα δηλώσει: “ Αν δεν έχουμε μία διαρκώς και επαρκώς εκπαιδευόμενη
και συνεχώς επιμορφούμενη εκπαιδευτική κοινότητα στην Πρωτοβάθμια τότε σίγουρο
είναι ότι τα παιδιά μας δε θα μπορέσουν να δουν ένα καλύτερο σχολείο αύριο.”
Η υπολειτουργία των ΠΕΚ, η κατάργηση της μετεκπαίδευσης των εκπαιδευτικών
η απουσία προγραμμάτων παιδαγωγικής κατάρτισης των εκπαιδευτικών Δευτεροβάθμιας
εκπαίδευσης, η υποχρηματοδότηση της εκπαίδευσης με κόστος αλλά και αποτέλεσμα
τη σημερινή κατάσταση στη διαχείριση προσωπικού δείχνει πόσο εσφαλμένο είναι να
εκτοξεύει εύκολα πολιτικές δηλώσεις που μετατρέπονται εύκολα σε αναξιοπιστία
και ανακολουθία θέτοντας σε δοκιμασία τη σχέση εμπιστοσύνης πολιτικού κόσμου,
και κοινωνίας.
No comments:
Post a Comment